“แก้ว (Glass)” โดยทั่วไป ถูกผลิตขึ้นมาจากทรายซิลิก้า (Silica-Sand), แร่โปแตช (Potash) และ หินปูน (Limestone) แต่ในปี ค.ศ.1600 นายจอร์ช เรเวนสคอฟท์ (George Ravenscroft) เจ้าของร้านเครื่องแก้วในกรุงลอนดอน (London) ประเทศอังกฤษ ได้ริเริ่ม เติมหลีดออกไซด์ ​(Lead Oxide) เข้าไปในกรรมวิธีการขึ้นรูปแก้วด้วย และจากนั้นเขาก็ได้ทำการจดสิทธิบัตร ทำให้แก้วเติมหลีดออกไซด์ กลายเป็นที่รู้จักในระดับสากลในฐานะ “แก้วหิน” ซึ่งการค้นพบครั้งนี้ ก็ทำให้เกิดการพัฒนาเป็น “เครื่องแก้วคริสตัล (Crystal)” ที่เรารู้จักในทุกวันนี้

เมื่อผสม “หลีดออกไซด์ (Lead Oxide)” ลงใน “แก้ว (Glass)” จะทำให้แก้วแข็งแรงทนทาน และนุ่ม จึงง่ายต่อการตัด และเป่าให้บาง ส่งผลให้แก้วคริสตัล (Crystal Glass) มีรูปแก้วที่หลากหลาย มากกว่าแก้วธรรมดาทั่วไป และยังช่วยเพิ่มการกระจายแสงให้แก่แก้ว แก้วคริสตัลจึงเป็นแก้วใส ที่มีความ “เปล่งประกาย” กว่าแก้วธรรมดาทั่วไป

นอกจาก ความได้เปรียบในการเป็นแก้วใสแล้ว แก้วธรรมดาที่ปราศจากหลีดออกไซด์ ยังยากที่จะส่งเสียง “กริ๊ง” สดใส เวลาที่เราชนแก้วอีกด้วยค่ะ